Οδηγός για φλερτ μέσω sms

Βγάλανε στην Αμερική έναν οδηγό για το πως να φλερτάρεις σωστά μέσω γραπτών μηνυμάτων. Φτάσαμε στο σημείο ακόμη και το φλερτ να το περνάμε μέσα από το κινητό. Το περάσαμε στον υπολογιστή, τώρα το πάμε και στο κινητό. Θα καταντήσουμε στο τέλος να είμαστε ή με ένα πληκτρολόγιο στο χέρι ή με ένα κινητό και να γράφουμε, να γράφουμε, να γράφουμε. Φωνή και λαλιά; Τι να τα κάνεις. Στα μουλωχτά και από μακριά. Από το facebook και τα παρόμοια γίνεται η γνωριμία, ή από το κινητό και ανθρώπινη επικοινωνία στο καλάθι των αχρήστων. Η τεχνολογία στην υπηρεσία μας, ή εμείς στην υπηρεσία της τεχνολογίας; Κάποτε λέγανε πως θα φτιάξουμε ρομπότ και θα είμαστε εμείς οι δούλοι τους. Σήμερα είμαστε ή όχι τόσο εθισμένοι είτε στο κινητό, είτε στον φορητό, είτε στον σταθερό υπολογιστή που χωρίς αυτά δε μπορούμε; Λες και έχει πιάσει πολλούς ένα συναίσθημα εξάρτησης με ένα πράγμα που ψυχή δεν έχει, αλλά βρίσκει κάτι που μας το αγγίζει και για αυτό μας κερδίζει. Αυτό το κάτι είναι το κενό που αισθανόμαστε πολλοί μέσα μας και δε μπορούμε να το καλύψουμε με την ανθρώπινη επικοινωνία, γιατί τα θέλουμε όλα να γίνονται όπως θέλουμε εμείς. Ενώ ο υπολογιστής δε μπορεί να σου φέρει αντίρρηση. Το ίδιο και το κινητό. Οπότε ο εγωισμός μας βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε αυτόν τον χώρο και τελικά δενόμαστε μαζί του. Πόσο δενόμαστε; Τόσο που σε ζευγάρια ο ένας από τους δύο είναι μπριζομένος στην οθόνη του υπολογιστή και ο άλλος στην οθόνη της τηλεόρασης. Μαζί και χώρια ένα πράγμα. Δενόμαστε τόσο, που ακόμα και ομαδική αυτοκτονία σχεδιάζουν 65 άτομα μέσω ιστοσελίδας. Δενόμαστε τόσο που μαθητές πάνε στο σπίτι και αντί να δώσουν ραντεβού να τα πούνε από κοντά, δίνουν ραντεβού για να τα πούνε μέσω messanger, ιστοσελίδων κοινωνικών δικτύων κλπ. Βάλαμε τη λέξη «δίκτυο» που χρησιμοποιούμε στους υπολογιστές, δίπλα στη λέξη «κοινωνία» που έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Άντε να καλωδιοθούμε κιόλας, να δώσουμε ο ένας στον άλλον IP και αντί να χρησιμοποιούμε το όνομα του άλλου όταν τα λέμε από κοντά, να λέμε την IP του. Αντί να λέμε «γεια σου Κώστα τι κάνεις;» θα λέμε «γειά σου 192.168.0.0 πως πάνε τα κέφια;». Κάποτε είχε ένα σκίτσο. Έδειχνε στο πάνω πάτωμα ενός σπιτιού, έναν πιτσιρικά να είναι στον υπολογιστή του στο δωμάτιό του και να στέλνει email στον υπολογιστή του πατέρα του που ήτανε στο κάτω πάτωμα πως δε θα πήγαινε για φαγητό! Μέσα στο ίδιο σπίτι επικοινωνούσε με την οικογένειά του μέσω email. Τότε το έβλεπα και γελούσα. Σήμερα αρχίζω να ανησυχώ. Χάνουμε το μέτρο.